Dün akşam misafirliğe gittik bir arkadaşa.. Kalabalıktı..
Ertuğrul kalabalığı hiiiç sevmiyor bir kere daha anladım.. Hiç kendisi gibi değildi..
Ama bir şeyi daha anladım ki; ne kadar alıştım desem de ben hala alışamamışım oğlumun yaşıtlarından geri olmasına.. :(
Dün gelen bebeklerden birisi haftaya 1 yaşını dolduruyor, birisi bizden 3 ay küçük yaani 17 ayı bitiriyor.. bir de 2.5 yaşında bir kızçe...
17 aylık olan ile 2.5 yaşındaki ortalıkta koşturdu, kendi aralarında oyunlar oynadı, çocuk olmuşlardı yani artık.. Yaşına girecek olan da arada onlara katıldı arada ortalık karıştırdı..Tutundu kalktı, parmak uçlarında da olsa paytak bir kaç adım attı.. koşar gibi emekledi, koltuklara tırmandı...
Ve bütün bebekler bir şeyler yedi hazırlananlardan..
Biz..?
eve ilk girdiğimiz zaman sadece yaşına girecek olan bebiş vardı. Onunla biraz oynar gibi yaptı oğlum. arabayı bir taraftan oğlum bir taraftan diğer bebek çekti , oyuncak telefonun tuşlarına sen basma ben basayım kavgası yaptılar..Bol bakıştılar...
Sonra ev kalabalıklaştı ve Ertuğrul sineme çekildi..
Evden çıkarken acıkmıştı. Bir şey yedirmeden çıktım hani dedim aç olursa oradaki yemeklerden yemesi için bir ihtimal olur belki..İstemedi..
Kabak mücveri vardı denedim istemedi. Hadi onda yumurta var, kendisine zarar verme ihtimalini sezdi dedim, muz verdim onu da itti..Kek denedim yok dedi kaçtı kucağımdan..
E zaten böyle olunca benim moral bi çöktü.. Oğlumun yemiyor olması yeterince üzücü değil gibi diğerlerinin hapur hupur götürdüğünü ağzını açıp beklediğini görmek üstüne tuz biber oldu..
Daha büyük çocuklar gelince yaşına girecek olan bebiş oğlumla ilgilenmeyi bıraktı onların peşine gitti, ben oğlanı onların arasına sokmaya çalıştım ama nafile.. Döndü yapıştı bana ya da kaçtı..
Kendi haline bıraktım, gitti bi köşeye sindi kafasını koltuğa sürtmeye başladı..
Hadi dedim gel çock odasına gidelim orada oyuncaklar var.. bir tanesini bile istemedi.. A pardon marakası salladı bir iki kere..
Sonra kakası geldi.. Müzmin kabız kaka faslı başlayınca zaten gözü başka hiç bir şeyi görmüyor.. Ve kolay da yapamıyor.. akşamın kalanı kaka aslıyla geçti..
Gelen aileler hepsi aynı üniversite aynı dönem mezunu imiş..Aslında ayrı ayrı çoğunu tanıyor olsam da hepsi bir araya gelince muhabbetten de kopuk kaldım.. Kendi aralarında daha sık görüşüp dah akaynaşık olmaları doğal tabii, e benim aralarında çalı çöpü gibi kalmam da..
Hele Ertuğrul da çocuklara karışmayınca, akşam benim için tam bir işkenceydi...
Şükürsüzlük etme dedi bir arkadaşım. akşam kendimi kötü hissedince whatsapptan psikolojik destek istiyorum dedim :) Ertuğrul özel ve güzel bir çocuk. olmayacak denirken kavuştuğun bir çocuk..Hem bak gör o neler yapacak seni utandıracak bu hislerin için..ve o senin cennet hediyen dedi..
Haklıydı.. Biraz olsun kendime getirdi bu sözler beni.. Sağolasın Özlemim iyi ki varsın..
Ama yine de ertesi sabah saat 10a yaklaşıyor.. Be hala akşamın etkisini atamadım üstümden..
Haftaya en ufağın yaş günü kutlaması var. Yine aynı ekip olacak bu sefer ufaklıkların evinde.. Şu an ki psikolojim gitme diyor...
Bakalım ne zaman atlatırım...
seni seviyorum oğlum..kızma bana.. sadece üzülüyorum..kendi ayakların üzerinde durabilmeni, büyüdüğünde yanında ben olmasam da hayatta kalabilmeni istiyorum..Olacak inşallah..elbet olacak.. ama bizi zor günler bekliyor..birbirimize sarılıp sevgiyle aşacağız bütün engelleri...seni seviyorum..
sevgiyle..
Çok duygulandım okurken. Belliki siz üzülmüşsünüz. İyi ki de paylaştınız burda. Kimsenin sizi anlamadığını düşünüyorsunuz. neden benim çocuğum diğerleri gibi değil, neden ben neden neden...bitmeyecek bu nedenler. Özel çocuk annesi olmak zor. Sizin bu yaşadıklarınızı ben de kızımda yaşıyordum her hangi bir sıkıntısı olmamasına rağmen. Gittiğimiz yerlerde içine kapanırdı, yemek zaten yemezdi,oynamazdı yaşıtlarıyla. Millet hapur bulur götürürken o tek lokmayı mızmızlanarak yerdi. Ben de öteki çocukların nasıl böyle iştahlı olduğunu düşünürdüm. Yani ertuğrul özel bir çocuk olabilir ama bu sıkıntılarınızı bir çok anne yaşıyor. Yalnız değilsiniz.
YanıtlaSilBir de şöyle bir tavsiyede bulunmak isterim. Sizin gibi özel çocuk anneleriyle görüşün daha çok. Sizi daha iyi anlarlar. Yalnız olmadığınızı bilmek, ortak problemlere ortak çözüm bulmak size iyi gelecektir. Eğer kendinizi kötü hissedecekseniz gitmeyin doğum gününe. Çok da mühim değil. Kim ne düşünürse düşündün arkanızdan. Ertuğrul un kendini iyi hisseden bir anneye ihtiyacı var. Sonrasında üzülüp kafamızda kuracaksanız canunuzu sıkmaya değmez.
aslında çok kötü değil ertuğrul. çok şükür bir cerebral palsi,down sendromu vs gibi iyice zor sıkıntılar değil sadece psikososyal motor gelişim geriliği...çoğu zaman aldırmıyorum,kimseyle kıyaslamamaya çalışıyorum. am ason günlerde zaten üzerimde bir bitmişlik vardı,dünakşam üzerine tuz biber oldu..desteğiniz için çoook teşekkür ederim.. kızınız artık yiyor ve ortamlara katılıyordur umarım :)
SilÇookkk sevindim sadece psikososyal motor geriliği olmasına. Ya daha kötü olsaydı. Aşılacak bir şey. Lütfen hiç üzülmeyin. Sizin bol bol motivasyona ihtiyacınız olacak çünkü hiç ummadığımız şeylere takılıp kalıyoruz. Sık sık yazın olur mu. Birlikte her şey daha kolay çözülüyor. Ertuğrulu kocaman öpüyorum.
SilBu arada kızım artık çok sosyal. Kreşin çok etkisi oldu:)
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Silçook sevindim :) her fırsatta yazmaya çalışıyorum artık,yeniyim daha :) ama yeni dostlar edinmek iyi geldi, sevdim ben bu blog işini..eşim yaz iyi gelir günlük gibi olur kafan dağılır demişti,fazlasını buldum :)
SilÇok duygulandım okurken. Belliki siz üzülmüşsünüz. İyi ki de paylaştınız burda. Kimsenin sizi anlamadığını düşünüyorsunuz. neden benim çocuğum diğerleri gibi değil, neden ben neden neden...bitmeyecek bu nedenler. Özel çocuk annesi olmak zor. Sizin bu yaşadıklarınızı ben de kızımda yaşıyordum her hangi bir sıkıntısı olmamasına rağmen. Gittiğimiz yerlerde içine kapanırdı, yemek zaten yemezdi,oynamazdı yaşıtlarıyla. Millet hapur bulur götürürken o tek lokmayı mızmızlanarak yerdi. Ben de öteki çocukların nasıl böyle iştahlı olduğunu düşünürdüm. Yani ertuğrul özel bir çocuk olabilir ama bu sıkıntılarınızı bir çok anne yaşıyor. Yalnız değilsiniz.
YanıtlaSilBir de şöyle bir tavsiyede bulunmak isterim. Sizin gibi özel çocuk anneleriyle görüşün daha çok. Sizi daha iyi anlarlar. Yalnız olmadığınızı bilmek, ortak problemlere ortak çözüm bulmak size iyi gelecektir. Eğer kendinizi kötü hissedecekseniz gitmeyin doğum gününe. Çok da mühim değil. Kim ne düşünürse düşündün arkanızdan. Ertuğrul un kendini iyi hisseden bir anneye ihtiyacı var. Sonrasında üzülüp kafamızda kuracaksanız canunuzu sıkmaya değmez.
haklısınız bu arada, pazara kadar kendime güvenim gelmiş olur,aldırmayacak olursam giderim yoksa gitmem. arkadaşım anlayışla karşılayacaktır diye düşünüyorum.
SilMerak etmeyin hepsi geçecek benim oğlum yemezdi şimdi ekmeği elinden alamıyoruz yıllar çabuk geçiyor yıpratmayın kendinizi sağlıklı anne sağlıklı çocuk demek unutmayın
YanıtlaSilEvet katılıyorum. Biraz daha sakinim artık. Bir şekilde yiyecek en.sonunda..inşallah yani,,:)
SilEvet katılıyorum. Biraz daha sakinim artık. Bir şekilde yiyecek en.sonunda..inşallah yani,,:)
SilYazdiklarinizdan ne yasadigini anlamaya calisiyorum. Cok bilmesem de psikososyal motor gelisim geriligi tedavi edilebilir sadece biraz yardımcı olmaniz gerekiyor ona. Çok konuşun onunla her gece muhakkak masal okuyun, her gün dışarı çıkarın, evde etkinlik yapın beraber. Zaten erken teşhis edilmiş ve siz de bilinçli bir annesiniz. Pedagog size plan yapmıştır diye düşünüyorum neler yapacağınızı iyi öğrenin. Önceliginiz o olsun bırakın yemeği temizliği! Bir de balık yağı muhakkak kullanın derim ben size yine de tercih sizin. Önce siz mutlu olun ki onu mutlu edin! Yemek konusuna da cok takılmayın benimki de yemiyor ve herkes cok zayif diyor ne yapayim agzina zorla mi vereyim? Gücü yerinde olduktan sonra gerisini boşverin. Bir seyi cok seviyordur onlardan ver sevdiği şeyin içine katıp vermeyi dene. Bu dönem çocukları öyle hemen yemezler tadına alıştırmak için haftalarca deneyeceksin ama zorlamayacaksin,koy önüne yesin en azından demesin. Bir parça bir parcadır. Bir de çocuğun tanımadığı kişilerin arasında kendini çekingen hissetmesi normal biz bile öyle değil miyiz? Her çocuk aynı değil! Biraz rahatla ve anneligin keyfini çıkar, her şey yoluna girer. Sevgiler...
YanıtlaSilYazdiklarinizdan ne yasadigini anlamaya calisiyorum. Cok bilmesem de psikososyal motor gelisim geriligi tedavi edilebilir sadece biraz yardımcı olmaniz gerekiyor ona. Çok konuşun onunla her gece muhakkak masal okuyun, her gün dışarı çıkarın, evde etkinlik yapın beraber. Zaten erken teşhis edilmiş ve siz de bilinçli bir annesiniz. Pedagog size plan yapmıştır diye düşünüyorum neler yapacağınızı iyi öğrenin. Önceliginiz o olsun bırakın yemeği temizliği! Bir de balık yağı muhakkak kullanın derim ben size yine de tercih sizin. Önce siz mutlu olun ki onu mutlu edin! Yemek konusuna da cok takılmayın benimki de yemiyor ve herkes cok zayif diyor ne yapayim agzina zorla mi vereyim? Gücü yerinde olduktan sonra gerisini boşverin. Bir seyi cok seviyordur onlardan ver sevdiği şeyin içine katıp vermeyi dene. Bu dönem çocukları öyle hemen yemezler tadına alıştırmak için haftalarca deneyeceksin ama zorlamayacaksin,koy önüne yesin en azından demesin. Bir parça bir parcadır. Bir de çocuğun tanımadığı kişilerin arasında kendini çekingen hissetmesi normal biz bile öyle değil miyiz? Her çocuk aynı değil! Biraz rahatla ve anneligin keyfini çıkar, her şey yoluna girer. Sevgiler...
YanıtlaSilTeşekkür ederim: )
SilFenerbahçe de nuhun gemisi cocuk terapi merkezi var, oraya gidiyoruz haftada 3gün. Hem orada çalışılıyor hem ev ödevi veriyorlar yapıyorum. Evin halini bir görsen zaten :)) eşim sağolsun anlayışlı,bazen tost yiyoruz sadece akşam yemegi olarak hiç laf etmiyor hatta o da diyor önce çocuk diye.
Yemek konusunda sevdiği tek şey hazır mamalar, sebze ~ çorba~ hamur işi~ meyve hiç birisi ile arası yok.
Sağlıklı düşününce daha iyiyim artık. Ben de çok sosyal birisi sayılmam, babası da öyle. Oğlum çekingen diye kızmak haksızlık olur :)) ama birlikte aşacağız hepsini.. O bize biz ona ogretecegiz yaşamayı.. Sevgiler :)
Bu arada hoş gelip sefa.getirdiniz..
Her çocuk çok özel, bak mesela benim doğumda tanıştığım şimdi en yakın arkadaşlarımdan biri olan bir kız var. Onun oğlu kalpte kocaman bir delikle doğdu, kızımdan 3 gün büyük. 2 aya yakın yopunbakımda kaldı, 3 ameliyat geçirdi, minicikti, iştahsızdı, zordu.. Arkadaşım hiç moralini bozmadı, ben dedi eve kapanmayacağım, diğer çocuklar farklı gelişecek benim çocuğum farklı gelişecek ama biz elimizden gelenin en iyisi olacağız. Şimdi 2,5 yaşında valla bıcır bıcır konuşuyor, koşuyor atlıyor valla itiraf edeyim benim kızımdan en az 6 ay ilerde fiziksel ve bilişsel anlamda :D Yani bırakma, çocuğu sevdiğin, seni sıkmayan arkadaşlarının bebekli ya da bebeksiz ortamlarına sok, çok kalabalık olmasa da bırak diğer çocuklarla haşır neşir olsun, eve ve okula kapanmasın, en önemlisi bu bence.. Gelişim geriliği gerçekten ince ince çalışılması gereken ama tünelin ucunda ışık olan özel bir durum ve bence sen bloğundan hissettiğim pozitif enerjinle elinden gelenin en iyisini yapıyorsun ve yapacaksın da.. Hiç düşmesin omuzların.. Ve de o Özlem arkadaşını çok sevdim, çok şanslısın <3 :D
YanıtlaSilevet kesinlikle arkadaş ortamı bana da ona da hatta babamıza da bütün aileye iyi gelecek aslında..arada böyle bir kaçıyor keçiler ama şimdi iyiyiz şükür..desteğin sen de sağol;evet özlemim bi tanedir ama sizleri tanımak da çok güzel :) <3
Sil