Seni çok seviyorum annem..

Sadece söylemek istedim herkese...

Bugün oğlumla uğraşırken hamilelikten beri yaşadıklarımı düşündüm.. Anacağımın desteklerini..

Yeri geldi uykusuz kaldı, nazımı çekti, saçı nası yolundu hatta kabak kafa kaldı yüzü hep güldü benim güzel annemin...

32 senedir gık demeden her anımda yanımda..



Salak bir bebekmişim öyle çok ağlamaz imişim, ama kendim uyumak yerine annemi.uyuturmuşum mesela..

Kreş zamanı yanak ısırıp kulak yırtmışlığım olmuş. Ama benim suçum yok, uysal bir kızmıştım ne yapmışlar ise artık o kadar savunmaya geçirecek bilmiyorum..

 Ergenlikte odama kapanmışım.. İlginç ki hiç hatırlamıyorum o zamanları..

Yanlış arkadaşlıklar yüzünden düşen notlarıma göğüs gerdi benim annem..

İlk aşkımı anlatmamışım, babam mektuplarını bulunca babamla birlikte öğrenmek zoruna gitmiş annemin, onu da hatırlamıyorum ama şaşırdım nasıl anlatmamışım diye,sanırım hala az buçuk ergenlik varmış, başka bahane bulamıyorum: )

Sonra aşk acısı çektiğim her sefer Anacağımın şefkatli kolları teselli oldu bana.. Az ağlamadım.. Şimdi düşünüyorum, oğlum öyle ağlasa o kızın saçını başını yolasım gelir sanırım.. Yada sebep olan kimse onun canını yakasım. Güçlü kadın benim annem vesselam..

Lisede fizik kimya hele biyolojiyi az dinlemedi benden :)

Üniversitede de anatomi falan anlattım sanki :) Çok bir arada olamadık ki..
İlk sene sayardım ne kadar ayrı kaldığımızı. 55 gün gelemedim annem dediğimi hatırlıyorum.. Sonraları aylar geçti eve gidemeden..

Çocuğun mu var derdin var arkadaş, evlendim çoluk çocuğa karıştım hala derdimle uğraşıyor garip anam..
Elin oğlu kızını üzüyor mu, torun iyiye gidiyor mu, kız psikopata bağladı mı..

Canım annem benim..

Ben seni çok ama çok seviyorum..

İyi ki varsın.. İyi ki canımdan cansın ( gerçi aslında tam tersi ama olsun :p )

Sen hep ol..

Kızsan da, kızsam da, üzsem de seni bazen, minik bebeğin olduğumdandır o :)

Pisstt blog ahalisi, sevin annelerinizi, anneler sevilmek için.. :)