Lohusalık mı kabus!!

Lohusalık.. Keşke sadece cicili bicili lohusa tacı,lohusa şerbeti kutlaması vs olsa..ama lohusalık, evet kesinlikle kabus..

Benim hamileliğim çok rahat geçti. Eşim de hep söyler hiç naz yapmadın bana der. Ama Lohusalık,bambaşka bir dünya.. Kelimenin tam anlamı ile başka bir boyuta geçiyor insan;geri dönemiyor da kolay kolay :P

Daha doğumdan çıkar çıkmaz başlıyor olması da işin diğer ilginç kısmı. Üstelik sezeryan doğum olmasına rağmen ...


Uyandığım gibi yanımda eşimi ve annemi aradım. Neyse ki oradalardı :) Ve oğlum.. hani dedim,oğlum nerde..Kendisinden önce fotoğrafını gördüm. Ve hemen şarteller attı "nerede benim oğlummmm doğumdan hemen sonra emmesi lazım onun.Zaten sezeryan oldu vakit kaybettik bir de hemşire mi bekliyorum. Getirin uleeennn" :) Neyseki ben bu bağırtıları dışarı vurmadan oğlum geldi koynuma.. Ne muhteşem bir duygu.. Allahım isteyen herkese nasip etsin inşallah..
Önce bi nasıl yani dedim iyice ayılınca.. Hangi ara ya.. Bir dakika neler oluyor.. Bu ufaklık benim mi şimdi.. Hamile iken oğlumu elbette çok sevdim,konuştuk,iletişim kurduk. ama doğması..Gerçekle "yüzleşmek"..bambaşka.. Garip,ürkütücü,güzel,muhteşem..Dünyaya yeniden gelmek gibi..

Doğumdan önce nasıl anne olacağım diye çok korkuyordum. Benim kardeşim yok,yakından gördüğüm büyümesine tanık olduğum bir yeğen-kuzen de yok..Bebek nasıl tutulur,altı nasıl değiştirilir,nasıl yıkanır..Bebek bağı var bunun..Canı hemen acır mı..Ya sütüm gelmezse.. Nasıl emzirilir..Doğru tutamazsam..

Ama o güzelliği kucağıma aldığım zaman kendimi Zeyna gibi hissettim. Ben her şeyi yapabilirim. Daha doğum yaptığım sabah bebeğimin bezini kendim değiştirdim :P
Sonra uykular iyice açıldıkça,bebek fikri kabullenilince ve ağrı sızı geçmeye başlayınca.. Eee bu çocuk çıktı ama bu göbek hala duruyor,eskisinden daha mı büyük? Elim yüzüm hala şiş mi sanki,burnum hala hamile burnu.. eee ne zaman geçecek bu hamilelik izleri,kilolar..hani doğumda 10 kilo gidiyordu.kim niye kandırdı beni!!??


Hele bir de Ertuğrul efendi emmeyince...Resmen lohusalık geldi üstüme oturdu. Hatta oturmadı villa dikti.. Ben nasıl anneyim,daha bebeğimi besleyemiyorum,neden emmiyor,yoksa beni istemiyor mu,sevmiyor bu çocuk beni,onu sevdiğimi hissetmiyor mu,yoksa yeterince sevmiyor muyum oğlumu o yüzden sütüm yok süt yok diye emmiyor mu,sütümün tadı mı kötü... Bütün bu duygular bende aylarca geçmedi (hal ada bunun ezikliğini yaşıyorum ne yalan söyleyim),çünkü oğlum beni hep reddetti,emmedi. :'( Ne zaman emme vakti gelse kasıldı,ağladı morardı..o ufacık tefecik şey öyle bir kuvvetle itti ki kendisini inanamazsınız.. Kendi doğum yaptığım hastanenin bebek hemşiresi,aynı katta yattığım başka bir annenin yakınları,annem,görümcem,eşim,el birliği denedik.. yok almadı ağzına..E bu sefer sarılık çanları çalmaya başladı..Önce uyanmadı..Topuğunu sıkıyoruz yok,burnunu sıkıyoruz yok..Topuktan kal aldılar gıkı çıkmadı yavrumun meğer sarılık yüzündenmiş..
Eee lohusalık,ne oldu korku sardı..İnanmam aslında ama sarı mı sarsak üstüne.. İyi de bu yavru aç,emmiyor. Eyvahlar olsun mama alacak..yazık bana..yazık yavruma..hani ben mükemmel anne olacaktım oğlum sadece anne sütü alacaktı.. şu an yazarken bile tekrar yaşıyorum bu duyguyu..bazen düşününce,hata mıydı,mama vermesem en azından biberonla vermesem acaba memeyi alır mıydı diyorum,ama sanırım yine olsa yine sarılık korkusu aynısını yaptırır...
İlk hafta bittiğinde artık sütümü sağarak veriyordum. Sütüm çok şükür vardı,elektrikli pompa aldık,medela nın tek göğüs için olan pompası. Her 2 saatte önce memeye,bağrış çığrış sonra biberon..Bebeği doyur,uyut,biberonu yıka,sütünü sağ,ee yine uyandı..hadi baştan..emzirmeyi dene olmadı,ver biberonu...doydu gazı çıksın,ağlar ağlar..uyusun..ee göğüsler doldu yeniden sağma vakti sağmazsam süt biter.. ama ben ne zaman uyuyacağım :((( Bu yüzden ağladım ben ben ne zaman uyuyacağım uyumadan da süt olmaz ki diye.. Ama çok yoruluyordum.. Ki ben 24 saat uyusa 25.saate hayır demeyecek birisiyim..Bu tempo bana çok ağır geldi..Tabi kii lohusalık yüzünden.. Git gel yaşıyordum içimde..Kızım haline şükret sütün var. emmiyor eminceye kadar sağmak zorundasın oğlun anne sütü alsın istiyor musun evet o zaman ha gayret.. ama çok yorulduumm bir gıdım uyku nooluurr :((
Böyle böyle geçti günler ve doğum sonrası ilk kontrol için doktoruma gittik. Çalıştığı hastane değişmişti yeni hastanesine gittik. Orada da dert yandım ve imdat diledim. Bu hastanenin emzirme hemşireleri ile dene bir de dedi.Gittik yanlarına..Zaten emme vakti gelmişti.. Ama yok..onlar da yapamadı..Doğru tutuyorum değil mi bu açıda olacak,yaklaşık 45 derece,bir elim onun altında,başı dirseğimde,diğer elimle memeyi ona veriyorum.makas yapmıyorum 4 parmak memenin altında..Evet her şey doğru ama ertuğrul beyin keyfi yok..napalım bu da böyle olmayınca olmuyor sağarak devam dedi hemşire bile artık..
Oturdum ağladım..Evet ağladım.. Her beslenme saati ağlar mı insan..Ben ağladım..Oğlum beni sevmiyor istemiyor,bebel annesini hissetmek ister ama bu beni istemiyor..Eşim saçmalama diyor. Çocuk sadece senin omzunda sakinleşiyor seninle uyuyabiliyor,seni sevmese böyle olur mu..Yok..ben iyi anne değilim,oğluma layık değilim..süt anne mi bulsak..Erken mi davrandık acaba anneliğe hazır değil miydim ki..(30 yaşında doğum yaptım bu arada ve evliliğin 3.yılı..hiç de erken değil düşününce)

Çok mu uzun oldu bu yazı ne.. Neyse işte..Sonradan anlatıyor annem ve eşim,bana duyurmadan konuşuyorlarmış,aman sus sus kızacak şimdi,aman dur ağlamasın.ve benim lohusalığım 3 4 ay sürdü galiba.. 18 ay bitti,hala tam bitti diyemem o da bir gerçek :) hala Ertuğrul ile ilgili bir sıkıntıda yelkenerim suya iniyor..

Allah lohuslarında onların yanında olmak durumunda kalanların da yardımcısı olsun. Ama buradan özellikle eşlere annelere ve kayınvadilere sesleniyorum,o yeni anne varya,hani lohusa şimdi,o sizin bildiğiniz sevdiğiniz kız değil..yeni biri..az sabredin,huyuna suyuna gidin..geçecek.. :)
Sevgiler..